George Pacheco Boston Examiner

The rising Austrian label known as Cineploit are well on their way to establishing themselves as a credible voice amongst those with an obsession with 1970s Italy, specifically the wild and evocative musical sounds emanating from such famed composers as Ennio Morricone, Bruno Nicolai and Stelvio Cipriani. Cineploit‘s two latest releases continue in the label’s formidable tradition for offering only the finest and most unique musical endeavors, with still hot releases from Zoltan and Malabimba gaining fans daily, and Cineploit’s recent vinyl tributes to Italian horror directors Lucio Fulci and Joe D’Amato solidifying the label’s dedication to the analog format. Orgasmo Sonore and Sospetto do indeed arrive in both vinyl and compact disc format, the former a collection of classic covers from the golden era of Euro-cult Italian cinema, with the latter existing as a modern day re-imagining of themes and musical motifs commonly found within the giallo, poliziotteschi and horror genres. Orgasmo Sonore is the creation of one Frank Rideau, an Italian soundtrack aficionado who’s been making the underground rounds in recent years, arranging his own take on classic themes of the day. Revisiting Obscure Film Music Vol. 2 collects fourteen covers from such maestros as Cipriani, Walter Rizatti and prog rockers Goblin-as well as French psych-soundtrack genius Francois de Roubaix-and one original composition to create a musical experience which is both homage and reinvention; a thoroughly enjoyable retelling of Italy’s unique cinematic musical heritage.

Marcus Stiglegger/Deadline

Anders geht der kanadische Multiinstrumentalist Frank Rideau mit ORGASMO SONORE vor. Auf dem neuen Album »Revisiting Obscure Film Music Vol. 2« würdigt er die große Ära der 1970er-Jahre, vom italienischen Giallo-Thriller bis zu John Carpenter. Immer wieder klingen bekannte Motive durch (aus Lucio-Fulci-Filmen etwa), manchmal nah am Original, doch stets entwickelt sich daraus etwas höchst Eigenes. Eine Reise durch das Genrekino jener Jahre, inspiriert von Morricone, Theodorakis und Bruno Nicolai. Speziell für Soundtrack-Fans eine wahre Fundgrube.

Dusty Groove Chicago

A sublime second set of work from Orgasmo Sonore – even hipper than their first, and again a wonderful reworking of soundtrack modes from the Italian scene of the 70s! Compositions here are by Ennio Morricone, Stelvio Cipriani, Piero Piccioni, and others – but the group makes the music very much their own – by transforming the tunes with tighter, funkier instrumentation – almost giving the songs a small combo sort of feel, while still retaining all the majestic charm of the originals! The approach is mindblowing – easily one of the best contemporary experiments of this nature we’ve ever heard – and the record is pleasing both to ears that love vintage soundtracks, and to those that dig funky instrumentals too. Titles include “Too Risky A Day For A Regatta”, “Incubi Ricorrenti”, “Metropolis”, “Summertime Bossa”, “Volto Di Donna”, “Pillage”, “Les Dunes D’Ostende”, “Un Ombra Nell’Ombra”, “La Sconda Caccia”, and “Pearls”. (LP comes with bonus CD version of the full album.)  © 1996-2012, Dusty Groove, Inc

Darren Allison, Cinema Retro

It was great to hear from our friends Orgasmo Sonore again. Frank Rideau was excited to inform us that his „Revisiting Obscure Film Music Vol. 2“ was now ready for release. The new compilation contains anther fourteen tracks from the great composers of cult film classics. Ennio Morricone, Goblin, Francois de Roubaix, Stelvio Cipriani, Piero Piccioni and Fabio Frizzi are among the composers whose work is featured. Very strictly limited and released on a 180gr vinyl pressing by Cineploit Records this is another powerful and sensual compilation that I would highly recommend before it disappears for good (Vol. 1 completely sold out). The first 250 LP´s come with a free CD version – once sold the remaining 250 will be on LP only.

 The Active Listener

Montreal’s Frank Rideau a.k.a Orgasmo Sonore does exactly what it says on the cover – revisits great pieces of mostly 70s/80s obscuro Euro film music and recasts them with his own steady hand. He’s dug even deeper here than he did with the first excellent outing in this series. I was familiar with most of the source material on Volume One, but the titles he’s chosen on Volume Two are generally more obscure and mostly unknown to me.
Whether it’s the fact that most of these tracks are fresh to me, or whether Rideau has just become more confident in the studio, this stands head and shoulders above Volume One – no mean feat as that was pretty flash in it’s own right.
Now admittedly, covering incidental music from obscure (but often wonderful) Euro horror films does have a whiff of the anorak about it (not a bad thing – I’m certainly one), so I’ll understand if this isn’t for everyone, but for those of a particular bent (me for instance), this is pretty much perfect.
Rideau’s done an excellent job of adding a contemporary slant to these pieces when necessary, without compromising the oh so important period feel – not an easy task.
Apart from the marvelous analogue synthesizer sounds the most impressive and instantly noticeable ingredient is Rideau’s exceptional guitar playing. Restrained when necessary, with a distinct Zappa-esque edge – indeed some of the more involved instrumental interplay here would sound right at home on one of Zappa’s mid seventies albums.
If you’re a fan of the likes of Ennio Morricone, Bruno Nicolai or Fabio Frizzi then this is a total no-brainer – you need to hear this!
Also well worth checking out for analogue synth buffs with a penchant for the funky and sinister.

Aaron von Lupton, Rue Morgue, Canada

This is why I love Cineploit, a small austrian label dedicated to high-quality vinyl releases of music inspired by the glory days of Italian Horror and Exploitation, which just released the second volume of an album by Canadian act Orgasmo Sonore (roughly translated: Orgasmic Sound) titled „Revisiting obscure film music). It´s a slab of orange vinyl that came across my imaginary desk last year featuring reinterpretations of Fabio Frizzi, Zombie 2, Stelvio Cipriani´s Nightmare City and more.

Dark Entries / Holland

In navolging van volume 1 pakt Frank Rideau, alias Orgasmo Sonore uit met een tweede deel. Het beproefde concept is identiek aan die van hun voorgaande schijf. De gekozen filmmuziek is afkomstig van uiteenlopende – zoals de titel het al meegeeft – obscure, meestal Italiaanse rolprenten uit verschillende genres als western, griezel-, misdaad- en mysterie- of erotische films. De uitvoeringen door Orgasmo Sonore tonen respect voor de originele filmscores. De eigen invulling bestaat uit het aanwenden van enkele andere instrumenten en een kleinere bezetting. Enkele van de tracks zoals ‘Un Ombra Nell’Ombra’, ‘Pearls’, ‘Incubi Ricorrenti’ en de grappige afsluiter ‘Closing Credits’ (het enige zelf geschreven nummer door Orgasmo Sonore), voeren je mee op de golven van een ‘goed gevoel’ bewogenheid. Een tikje sentimenteel misschien – in het melodramatische ‘Liebesthema/Vanessa Verliebt Sich’ is het hek zelfs helemaal van de dam – maar daar leent deze muziek zich dan ook voor. Aan de andere kant klinkt het ook wat eentonig. Het onderscheidt tussen de verschillende filmgenres had wat meer mogen meespelen, want uit de composities valt niet altijd af te leiden of het nu om bijvoorbeeld een horror, misdaad of een western speelfilm gaat. Na ‘volume 1’ is dit andermaal een unieke verzameling met uitvoeringen van moeilijk te vinden filmliedjes van al lang vergeten films. Als tijdverdrijf en om een uurtje te ontspannen is dit best leuk. Zeker voor wie een liefhebber is van filmmuziek.

IO pages, Robert Schuller

Wat een leuke vondst om filmmuziek uit de jaren zeventig van europese, en met name italiaanse makelij, eens af te stof-fen! dat doet de canadees frank rideau op revisiting obscure film music, volume 2 dat veertien vergeten pareltjes uit een ver cinematografisch verleden weer voor het voetlicht haalt .  op de tracklist staan enkele bekende namen van componis-ten, zoals morricone, goblin, theodorakis, maar het zijn toch vooral werkjes voor de cinefiele fijnproevers . muziek van mensen als stelvio cipriani, Bruno Nicolai en piero umiliani heb ik namelijk niet direct paraat . hoewel bijvoorbeeld Quentin  tarentino hier wel raad mee zou weten .Nu we het toch over tarentino ebben: de eerste twee stukjes met een duidelijke invloed van de spaghettiwesterns zouden naadloos op een soundtrack van een van zijn films passen . Andere composities ademen meer de sfeer van horror- of suspensefilms .  de muziek heeft een duidelijke nostalgische inslag mede door de orkestraties met de juiste instrumenten uit die tijd zoals de hammond en de  mellotron .Wat rideau toevoegt is een snufje swing en een toefje funk in de ritmische begeleiding .  het afsluitende summertime Bossa is een zelfgeschreven stuk, waarin hij opnieuw met een arrange-ment komt dat een duidelijke melodie paart aan een sterk ritme .